In haar eerste negen verhalen wil ze de lezer meelokken naar haar manier om zichzelf te ontdekken. Het is een aftasten tussen “observatie, gevoelens, oogopslag, zachtheid, warmte…….”. Tot men bij het tiende verhaal komt, waar zij haar harmonie bereikt heeft. Want tien staat voor een moment van zelfbeschikking in haar kunst carriere.1
Het doel is dat de lezer een indirecte relatie aangaat met deze werelden, waarin men geconfronteerd wordt met de gedachten die zij in elkaar weeft zonder kant-en-klare oplossingen te bieden.
Kan harmonie lichte of zware spanning dragen?
Kan ik een grens trekken tussen stille en luidruchtige harmonie?
Kan ik een grens trekken tussen harmonie of het wennen aan zaken die we het meest afwijzen.
Zoeken we naar harmonie alsof we een oplossing vinden voor alle tegenstellingen, zoals in het vinden van troost als een veilige haven met een gevoel van thuiskomen?

Aantekeningen van een student is een bundeling fragmenten geschreven gedurende één jaar. Het bestaat uit beschrijvingen van dromen, verslagen van visuele geestelijke reizen, notities, tekeningen en beschrijvingen van wereldbeelden uit andere culturele tradities. Het toont de rijkdom van de menselijke fantasie en overtreedt de gangbare ideeën met betrekking tot het geestelijke aspect van mens-zijn.

Volgende scriptie onderzoekt de mogelijkheid van het combineren van muziek en beeldverhaal en de gevolgen van de breuk tussen de gelezen tijd en de geluisterde tijd. Kan een auteur de informatie verdelen tussen de drie spelers en zo een bredere lees-luisterervaring bieden?

Dagelijks zijn we met z’n allen gemiddeld 50 minuten onderweg met de auto van A naar B. We bevinden ons dan in een omgeving die we volledig zelf kunnen inrichten: muziek, geen muziek; raam open of raam dicht; verwarming aan of toch de airco? Wat als we die tijd nou inzetten om voor onszelf te zorgen terwijl we rijden en het ons zo comfortabel mogelijk maken? Wat als we die tijd kunnen gebruiken om alle stress van het dagelijks leven even naast ons neer te leggen? Wat als we die tijd benutten om even af te schakelen of ons op te laden voor een drukke werkdag?

Maak kennis met pebble! Dit kleine apparaatje (met bijbehorende app) meet op basis van jouw hartslag je stresslevel en biedt speciale oefeningen aan die jou zullen kalmeren of juist zullen activeren, versterkt door licht en geluid. Pebble biedt zichzelf aan en gaat pro-actief in interactie met de bestuurder tijdens het rijden. Ademhalingsoefeningen, rustgevende melodieën, guided meditations of bijvoorbeeld oppepende muziek zijn voorbeelden van oefeningen die verwerkt zijn in pebble.

De ontwikkeling van pebble is gedaan middels een research trough design aanpak, waarbij de doelgroep nauw betrokken is. Zo zijn er concepten bedacht die aan de hand van testings en iteraties organisch tot diverse prototypes hebben geleid. Wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat een interface gebasseerd op je eigen lichaamseigen biofeedback ontspannend kan werken. Dit gegeven en diverse toepassingen uit de mindfulness zijn de basis van pebble, samen met inzichten uit ambient en calm technology.

Pebble spoort de gebruiker aan om aan zichzelf te werken en nodigt uit door middel van een voice-interface. De gebruiker kan pebble bedienen door middel van een intuïtieve gesture interface. Pebble opereert in de periferie van de aandacht, wat betekent dat de ogen nooit van de weg hoeven te raken, terwijl de oefeningen wel zichtbaar zijn. Alle verzamelde data wordt opgeslagen en is zichtbaar voor de gebruiker, in een bijbehorende app, zodat inzichten en resultaten op elk moment bekeken kunnen worden.

Hoe groot is groot? Groots zoals mieren een kruimel verplaatsen. Want wat voor hun groot is, is voor ons klein. Groot zoals een hond een tak verplaatst in zijn bek en wij luid applaudisseren omdat wij denken superieur te zijn. Benoembaarheid komt uit de lucht gevallen.
Het gaat over het alles en niets tegelijk. Over hetgeen wat als schilder bezighoudt en inspireert. Het kunnen woorden zijn, beelden die zich opdringen, teksten, gedichten…. gedachten. Het gaat om alles en niets zolang het de grens maar bereikt en overschrijdt.
Ik bewandel..........- de grens die geen grens meer is. Beeld en taal. Want zonder deze twee dingen kunnen wij taal geen beeld noemen en beeld geen taal. Ik merk dat alles verbonden is met elkaar. Het is aan mij om uit te zoeken hoe ik het verbind. Met een draadje zeer breekbaar. Zo cre er ik iets dat ik zelf kan schrijven. Misschien niet schilderen deze keer. Als jonge kunstenaar komt er van alles op je af, overspoeld door nieuwsgierigheid lijkt deze tekst een overrompeling aan woorden en gedachten. Die door jou maar ook door mij niet te vatten zijn. Geen pasklare antwoorden, maar wel pasklare vragen.
Gedachten die ik neerzet van tijd tot tijd. Het zijn de resultaten van gevoelsuitdrukkingen en waarnemingen die mij als persoon vormen. Die de kunst en mijn grenzen elke dag aftasten. Het gaat over wat ik zie en wat ik misschien niet zie...

Deze tekst geeft een beeld weer van wat een kunst allemaal teweegbrengt. Van de vrijheid die ik bezit op een kunstschool ergens te midden in Gent. Het zijn gedachten die in verschillende fictieve personen worden gebracht. Waarbij gedichten de kunst tussen de woorden weergeeft. Ik probeer te schilderen met woorden en te woorden met schilderen. Op een heel vrije manier heb ik deze scriptie verwerkt omdat de kunst toch een antwoord is op wat vrij zijn is? Het is een tekst waarbij de associaties die ik maak, opschrijf en je een blik in mijn wereld geef. Het gaat over iemand die een boek in de duinen leest aan zee. Ze komt op pagina 20. Na die bladzijde keert ze terug naar de zee. Is het soms te laat, om terug te keren naar de zee?
Het is voor mij een vertraagde manier van informatie verwerken. Door lijstjes te maken of dingen die ik opschrijf ga ik ze ook
niet vergeten.
De wezenlijke driehoek: Het kunstwerk de blik, het schrijven. Het gaat om het woord en om het beeld. Het is een dagdagelijks iets waar je genoegen uit haalt om te schrijven.
Soms wil je kunnen schrijven en dan lukt het zonder dat je het wist.

Een onderzoek naar kunsteducatie via een sociaal artistiek project dat over gelijkheid binnen samenwerkingen/leiderschap gaat.

De leesvaardigheid in Vlaanderen daalt. Hoe kunnen we verbeteren? Hiervoor kijken we naar het Deense onderwijs.

Dit onderzoek in de kunsten gaat uit van de Inventaris na Overlijden van eerste Belgische koningin Louise-Marie d’Orléans, waarin meer dan honderd sentimentele juwelen worden beschreven. Hoe deze juwelen als objects of memory meespeelden in de mythevorming rond Louise, wordt vanuit het perspectief van onder andere (material) memory studies onderzocht. Dit theoretisch luik staat daarbij in wisselwerking met een artistiek luik. Omdat zo goed als al Louises juwelen verloren gingen, worden deze vanuit contemporain oogpunt artistiek gereactiveerd met behulp van de methodiek van het confabuleren. Uitgaande van materiële sporen en artefacten wordt zo in woord, beeld en object een alternatieve versie van de mythe Louise geconstrueerd.

Lennert Berx onderzoekt in zijn scriptie de druk die onze samenleving op hem uitoefent en hoe hij hieraan heeft weten te ontsnappen. Het resultaat uitte zich in een fotografisch project in boekvorm

Artificiële intelligentie en machine learning spelen een steeds grotere rol in de hedendaagse technologische producten. Hoe gaan onze toestellen verandert worden door deze evolutie? Cedric Van Laere bedacht lampen die verschillende elementen van Artificiële intelligentie onderzoekt.