Reanimatie: kennen, kunnen en doen?

Bram

Dispa

Raya

Geys
Eline

Balemans
Jens

Claes

Het onderzoek wil de kwaliteit van de geleverde reanimatie volgens de geldende reanimatierichtlijnen van de European Resuscitation Council (ERC 2010) onder de loep nemen. Vanuit de literatuur is duidelijk dat kwaliteit belangrijk is, maar wordt deze kwaliteit wel geleverd door verpleegkundigen. Het is eveneens niet duidelijk of er een discrepantie is in reanimatievaardigheden bij verpleegkundigen op niet-kritieke afdelingen (bv. algemene heelkunde) tegenover verpleegkundigen die bijna wekelijks geconfronteerd worden met Basic Life Support (bv. intensieve zorgen).
Kunnen verpleegkundigen op niet-kritieke ziekenhuisafdelingen een reanimatie uitvoeren volgens de geldende Basic Life Support-richtlijnen (BLS)? Wat zijn de meest voorkomende fouten met betrekking tot hartmassage? Wat zijn de voorkomende fouten met betrekking tot beademingen? Worden de huidige richtlijnen gebruikt, hanteert men een oudere richtlijn of is er geen sprake van het hanteren van de richtlijn?

Methode: In dit cross-sectioneel onderzoek met een niet participerende observatie werden reanimaties uitgevoerd door zowel de interventiegroep als de controlegroep op een Laerdal Resusci Anne met SkillReporter-module. Alle gegevens werden verwerkt in een Excel-werkboek.

Resultaten: Er namen 109 personen deel aan het onderzoek, waarvan 96 voldeden aan de inclusiecriteria. De gemiddelde diepte van de hartmassages door de interventiegroep is 47 mm, bij de controlegroep 52 mm. Verpleegkundigen in de interventiegroep reanimeren aan gemiddeld 111 hartmassages per minuut (50 – 177), in de controlegroep is dit 119 hartmassages per minuut (91 – 148). Bij de interventiegroep ligt de nadruk van de meest gemaakte ventilatiefouten op een te hoog volume en/of te snel inblazen. De verhouding compressies-ventilaties was bij 37 van de personen in de interventiegroep (n = 49) volgens de laatste richtlijnen; in de controlegroep was dit bij 46 deelnemers (n = 47) het geval. Wanneer men de goede verhouding hanteerde, dan begon 91,5% van de controlegroep correct met hartmassages, tegenover 65,3% bij de interventiegroep. De hartmassages werden door de interventiegroep gemiddeld 11,6 seconden onderbroken voor het uitvoeren van ventilatiepogingen. De controlegroep had gemiddeld 10,0 seconden nodig. 2 verpleegkundigen van de totale onderzoekspopulatie onderbraken maximaal 5 seconden; 1 hiervan behoorde tot de interventiegroep, de andere behoorde tot de controlegroep.

Besluit: De correcte verhouding hartmassages tegenover beademingen (dewelke onveranderd is sinds 2005) is bij 75% van de verpleegkundigen op niet-kritieke ziekenhuisafdelingen gekend. Het gemiddelde tempo van de hartmassage is binnen de grenzen van de richtlijnen 2010. Toch voeren deze verpleegkundigen slechts zelden een reanimatie uit volgens de geldende ERC BLS-richtlijnen. Er gaat erg veel kostbare tijd verloren tussen 2 reeksen hartmassages, dewelke onderbroken worden voor het pogen tot ventileren, tot meer dan het dubbele van wat voorgeschreven wordt in de richtlijnen. Dit kan een significante daling van de overlevingskans van het slachtoffer betekenen.

Bibliografie

Algemene Directie Statistiek en Economische Informatie (2011). Bevolking - Doodsoorzaken 1998, 1999, 2004, 2005, 2006 en 2008 [online]. Afgehaald van internet op 18/11/2011: http://statbel.fgov.be/nl/modules/publications/statistiques/bevolking/D…
A. Olivetto de Almeida, I. Esmenia Muglia Araújo, M. Célia Barcellos Dalri, S. Araujo (2011). Theoretical knowledge of nurses working in non-hospital urgent and emergency care units concerning cardiopulmonary arrest and resuscitation. Revista Latino-Americana de Enfermagem, 19, 261 – 268.
A. Smith, M. Colquhoun, M. Woollard, A. J. Handley, K. B. Kern, D. Chamberlain (2004). Trials of teaching methods in basic life support (4): comparison of simulated CPR performance at unannounced home testing after conventional or staged training. Resuscitation, vol 61, 41 – 47.
B.S. Abella, J.P. Alvarado, H. Myklebust, D.P. Edelson, A. Barry, N. O’Hearn, et al. (2005). Quality of Cardiopulmonary Resuscitation During In-Hospital Cardiac Arrest. Chicago, Illinois, Verenigde Staten van Amerika: Journal of the American Medical Association.
C. Babbs, K. Kern (2002). Optimum compression to ventilation ratios in CPR under realistic, practical conditions: a physiological and mathematical analysis. Ierland: Elsevier.
D. Gass, L. Curry (1983). Psychians’ and nurses’ retention of knowledge and skill after training in cardiopulmonary resuscitation. Canadian Medical Association Journal, 128, 550 – 551.
D. Smekal, J. Johansson, T. Huzevka, S. Rubertsson (2009). No difference in autopsy detected injuries in cardiac arrest patients treated with manual chest compressions compared with mechanical compressions with the LUCAS™ device - A pilot study. Resuscitation, 80, 1104 – 1107.
D. Edelson, B. Abella, J. Kramer-Johansen, L. Wik, H. Myklebust, A. Barry, et al. (2006). Effects of compression depth and pre-shock pauses predict defibrillation failure during cardiac arrest. Ierland: Elsevier.
European Resuscitation Council (2005). Guidelines for Resuscitation 2005. Ierland: Elsevier.
European Resuscitation Council (2010). Guidelines for Resuscitation 2010. Ierland: Elsevier.
F. Bakhsha (2010). Assessing the need and effect of updating the knowledge about cardio-pulmonary resuscitation in experts. Journal of Clinical and Diagnostic Research, vol 30 no 4; 2512 – 2514.
H. Berden, F. Willems, J. Hendrick, N.H.J. Pijls, J. Knape (1993). How frequently should basic cardiopulmonary resuscitation training be repeated to maintain adequate skills? British Medical Journal, 306, 1576 – 1577.
J.P. Marenco, P.J. Wang, M.S. Link, M.K. Homoud, N.A.M. Estes III (2001). Improving Survival From Sudden Cardiac Arrest. The Role of the Automated External Defibrillator. Journal of the American Medical Association, 285 (9), 1193 – 1200.
L. Curry, D. Gass (1987). Effects of training in cardiopulmonary resuscitation on competence and patient outcome. Canadian Medical Association Journal, 137, 491 – 496.
L. Wik, J. Kramer-Johansen, H. Myklebust, H. Sørebø, L. Svensson, B. Fellows, et al. (2005). Quality of cardiopulmonary resuscitation during out-of-hospital cardiac arrest. Chicago, Illinois, Verenigde Staten van Amerika: Journal of the American Medical Association.
M.R. Preusch, F. Bea, J. Roggenbachb, H.A. Katusa, J. Jüngerc, C. Nikendeic (2010). Resuscitation Guidelines 2005: Does experienced nursing staff need training and how effective is it? American Journal of Emergency Medicine, 28, 477 – 484
M.L. Södersved Källestedt, A. Rosenblad, J. Leppert, J. Herlitz, M. Enlund (2010). Hospital employees’ theoretical knowledge on what to do in an in-hospital cardiac arrest. Scandinavian Journal of Trauma, Resuscitation and Emergency Medicine, 18, 43.
M. Ong Eng Hock (2011). Improving the quality of CPR in the community. Singapore Medical Journal, 52(8), 586 – 591.
NRC handelsblad (2007). Meer kans overleven hartstilstand op Schiphol [online]. http://vorige.nrc.nl/anp/article1845260.ece/Meer_kans_overleven_hartsti…
P. Fenici, A. Idris, K. Lurie, S. Ursella, A. Gabrielli (2005). What is the optimal chest compression-ventilation ratio? Philadelphia, Pennsylvania, Verenigde Staten van Amerika: Lippincott Williams & Wilkins.
P. Gilligan, C. Bhatarcharjee, G. Knight, M. Smith, D. Hegarty, A. Shenton, F. Todd, P. Bradley (2005). To lead or not to lead? Prospective controlled study of emergency nurses’ provision of advanced life support team leadership. Emergency Medicine Journal, 22, 628 – 632.
R. Hamilton (2005). Nurses’ knowledge and skill retention following cardiopulmonary resuscitation training: a review of the literature. Journal of Advanced Nursing, 51 (3), 288 – 297.
S. Gonçalves de Lima, L. Araripe de Macedo, M. de Lima Vidal, M. Pompeu Barros de Oliveira Sá (2009). Permanent Education in BLS and ACLS: Impact on the Knowledge of Nursing Professionals. Arquivos Brasileiros de Cardiologia, 93 (6), 582 – 588.
S. Steen, T. Sjöberg, P. Olsson P, M. Young (2005). Treatment of out-of-hospital cardiac arrest with LUCAS, a new device for automatic mechanical compression and active decompression resuscitation. Resuscitation, 67, 25 – 30.
T.D. Rea, R.L. Page (2011). Community approaches to improve resuscitation after out-of-hospital cardiac arrest [online]. Afgehaald van internet op 15/02/1012: http://circ.ahajournals.org/content/121/9/1134.full#ref-34
T. Dwyer, L.M. Williams, K. Mummery (2007). Nurse-iniated defibrillation? Reality or rhetoric. Nursing in Critical Care, 12.
T. Iwami, G. Nichol, A. Hiraide, Y. Hayashi, T. Nishiuchi, K. Kajino, H. Morita, H. Yukioka, H. Ikeuchi, H. Sugimoto, H. Nonogi, T. Kawamura (2009). Continuous Improvements in “Chain of Survival” Increased Survival After Out-of-Hospital Cardiac Arrests. Circulation, 119, 728 – 734.
T. Iwami, T. Kawamura, A. Hiraide, R.A. Berg, Y. Hayashi, T. Nishiuchi, K. Kajino, N. Yonemoto, H. Yukioka, H. Sugimoto, H. Kakuchi, K. Sase, H. Yokoyama, H. Nonogi (2007). Effectiveness of bystander-initiated cardiac-only resuscitation for patients with out-of-hospital cardiac arrest. Circulation, 116, 2900 – 2907.
T. Pascoe, R. Hutchinson, E. Foley, I. Watts, L. Whitecross, T. Snowdon (2006). The educational needs of nurses working in Australian General Practices. Australian Journal of Advanced Nursing, 24 (3), 33 – 37.
T. Verplancke, P. De Paepe, P.A. Calle, M. De Regge, G. Van Maele, K.G. Monsieurs (2008). Determinants of the quality of basic life support by hospital nurses. Resuscitation, 77, 75 – 80.
The University of Chicago Medicine (2005). Study of CPR quality reveals frequent deviation from guidelines [online]. Afgehaald van internet op 18/11/2011: http://www.uchospitals.edu/news/2005/20050118-cpr.html