Scriptiebank overzicht

Een nieuw iconoclasme doet zijn intrede. Als zelfverklaarde mijlpalen in de geschiedenis en de
publieke ruimte worden symbolen van een geromantiseerde en eurocentrische visie op het
koloniaal verleden steeds meer onderhevig aan aantasting, bevraging en verwijdering. Als het
ware houden deze controversiële objecten een spiegel voor de ogen van de dagelijkse slenteraar.
In dit onderzoek is er gepoogd antwoord te krijgen op de hedendaagse relevantie van koloniale
monumenten in de openbare ruimte. Als centraal voorbeeld voor deze intentionele
memorerende monumenten worden de beeltenissen van Leopold II onder de loep genomen.
Hoewel deze objecten het tegenovergestelde van dekolonisatie symboliseren vormt deze
verhandeling geen betoog voor de aantasting of verwijdering van dergelijke monumenten.
Integendeel, het beheer en behoud van dergelijke monumenten in functie van
demonumentalisering en remythologisering geniet de voorkeur. Door herdefiniëring wordt
getracht een gemeenschappelijk koloniaal erfgoed en verleden na te streven.
De controversiële objecten omvatten, als voorbeelden van traditionele canonieke kunst, actuele
problematiek en hedendaagse relevantie. Als communicatiemiddel en metonymie van protest
stelt het koloniaal monument zichzelf aan de kaak. Dusdanig capteert het, als geval van
hedendaagse kunst, twee tegengestelde waarheden. Het object zelf als monument en pure vorm
van kolonialisme en het subject als strijd om de zuivere waarheid tussen de onderdrukker en de
onderdrukte. In dit onderzoek wordt getracht na te gaan of deze tegenstrijdige uitingen elkaar
in het object kunnen opheffen. Hierbij wordt een onderscheid gemaakt tussen twee
verschijningen die de standbeelden van Leopold II aannemen. Met name dat van een
intentioneel memorerend monument en dat van een koloniaal monument als readymade. Deze
nemen respectievelijk een amplische en een ciselante of beitelende fase aan.
De toestand van de mens verpersoonlijkt zich in het koloniaal monument als ongehoorzame
readymade. Het ziet zichzelf vervat in de terugkerende object-subject dialectiek die het beleeft.
De conclusie is dat de classificatie en criteria van een readymade ondersteuning biedt voor de
uitlijning van de maatschappelijke en politieke dilemma’s die de objecten meedragen. De inzet
is nog steeds de macht over tijd en ruimte. Het biedt een alternatieve werkwijze voor de
spektakeldemocratie waarin politiekers voor figuranten spelen en politieke correctheid als
illusie voor gelijkheid wordt gehanteerd. Als tweede verschijning nemen kunstenaars in dit
schouwtoneel de rol van burger-betoger op. Doormiddel van additivisme wordt er gemedieerd
tussen de verschillende actoren. Dit moet voldoen aan het erfgoedbeleid maar mag niet meer
als crimineel worden aanzien.

Mijn scriptie onderzoekt hoe hedendaagse Arabische science ficiton wordt gebruikt door schrijvers om op een allegorische manier kritiek te uiten op hun huidige maatschappij.

Een interdisciplinaire analyze van de relatie tussen burgers en de staat in de post-conflict context van Bosnië-Herzegovina, waarbij specifieke aandacht wordt besteed aan de invloed van politiek en sociaal activisme

Welke rechten hebben mensen die hier asiel aanvragen voor, tijdens en na de asielprocedure? Het recht op werk en andere diverse socialezekerheidsrechten bevorderen de integratie.

“Mijn camera is mijn wapen” Palestijnen gebruiken online media tegen de Israëlische bezettingN.B. De namen in dit artikel werden aangepast.“Mijn camera is mijn wapen,” vertelt fotograaf Fadi Nafar, “en de artikels van journalisten zijn hun wapens.” Nafar, een voormalige inwoner van het vluchtelingenkamp Al’Amari in Ramallah, werkt als journalist en fotograaf in de Palestijnse Westbank. Daarnaast geeft de jonge Nafar fotografielessen aan kinderen in Al’Amari. Door fotografielessen te geven aan kinderen in het kamp, heeft Nafar het gevoel dat hij ze kansen geeft.

Ode aan het experimentDe ‘Choreographic Objects’ van William ForsytheDoor Luce Moelans Soms wanneer ik doorheen de stad wandel, voel ik een plotse opwelling om een radslag te doen. Of om al fietsend in grote slalombewegingen een heuvel af te dalen. Maar wat zullen mensen denken: zullen ze me aanstaren, of naar me wijzen in afkeuring? Misschien zal ik zelfs een berisping krijgen van de stadswachters. Wanneer we ons doorheen de stedelijke ruimte verplaatsen, doen we dat allemaal volgens min of meer dezelfde normen en regels; een massa in conformiteit.

De Arabische Lente in Amerikaanse fictie literatuurStel je voor: je bent schrijver, je zet je neer aan de schrijftafel en begint te piekeren over een mogelijk onderwerp voor je nieuwe boek. Waarover zal je schrijven? Een middeleeuws episch verhaal, een shakespeareaanse tragedie, misschien wel een meeslepende detective? Nog een andere mogelijkheid is putten uit het dagelijkse leven, schrijven over zaken die kort geleden plaatsvonden of nog steeds aan de gang zijn op het moment dat je als schrijver de pen op papier zet. Dat is exact wat de Amerikaanse auteurs David Lender en G.

Tahrir voorbijEen ruimtelijke lezing van de Egyptische revolutie in Caïrodoor Lize Nevens & Laure De VroeyWanneer in januari 2011 de Egyptische revolutie op gang getrokken wordt met betogingen in verschillende grote steden, betekent dit de start van een 18-daagse protestbeweging waarvan niemand op dat moment de gevolgen kan overzien. Aan een razend tempo verspreidt het revolutionaire virus zich door het land, met als spilpunt het beroemde Tahrirplein, centraal gelegen in Downtown Caïro. Hier wordt het volk verenigd in slagkrachtige slogans - ‘Hubz! Hurria! Adala-agtimaiah!’ (Brood! Vrijheid!

Eigenzinnig RuslandSinds de val van de Berlijnse muur waren de relaties tussen het Westen en Rusland relatief rustig en voorzichtig positief. Door haar recente houding in conflictgebieden als Irak, Syrië en Oekraïne heeft Rusland zich echter de woede en het onbegrip van de Westerse politieke wereld op de hals gehaald en lijkt een tweede koude oorlog dichterbij dan ooit.Vanuit mijn perspectief als afstuderende journaliste wou ik via de Russische media meer inzicht krijgen in die betwiste Russische buitenlandpolitiek en meerbepaald de Russische houding ten opzichte van Syrië.

DOOR AMELIE GODEFROIDT – Huilende kinderen dwalend op straat, dorpen met de grond gelijk gemaakt, gewonde mannen kermend in een overvolle moskee; dit is slechts een greep uit het dagelijkse nieuwsaanbod tijdens de zomermaanden van 2013. De media waren onze enige informatiebron over het escalerende conflict in Syrië. Dit onderzoek toont aan dat deze berichtgeving niet op een objectieve manier verliep. Omdat de media een coherente en toegankelijke manier van de werkelijkheid willen creëren, zijn selectiviteit en vertekening onvermijdelijk.

Feminisme en multiculturalisme: een 21ste eeuw vol uitdagingenSluiten feminisme en multiculturalisme elkaar uit of is er plaats voor feminisme binnen elke cultuur en religie? Dat was de vraag die ik in mijn masterproef heb willen beantwoorden. Via een ‘anti-essentialistische’ kijk op vrouwen, feminisme, cultuur en religie heb ik proberen te bewijzen dat feminisme en multiculturalisme niet onverenigbaar zijn. In tegenstelling tot wat sommigen beweren, is het niet nodig dat de hele wereld een Westers voorbeeld volgt wat vrouwenemancipatie betreft.

Constitutionele crisis in Egypte: sharia of mensenrechtenSinds 1980 zijn de islamitische geloofsregels, de sharia, volgens de Egyptische grondwet “de voornaamste bron van wetgeving”. Een bepaling die hier in het westen niet hartelijk werd onthaald, maar ook in Egypte voor de nodige commotie zorgde. De politieke discussie over de rol van de sharia woedt er al jaren, en nog sterker na de Arabisch lente. Wat zou de mogelijke uitkomst zijn van de revolutie?In deze discussie vuren de verschillende partijen uiteenlopende argumenten op elkaar af.

 Amateurbeelden spelen sleutelrol in berichtgeving over Syrië Iets meer dan een derde van de foto's en video's uit Syrië die verschijnen in de Vlaamse media zijn gemaakt door amateurs. Dat blijkt uit onderzoek van masterstudent Samuel Hanegreefs. Lezers en kijkers worden er in veel gevallen niet van op de hoogte gebracht dat het gaat om niet-professioneel en mogelijk onbetrouwbaar materiaal. "In veel gevallen zijn het nu de gewone burgers op de straat die als eerste beelden maken van belangrijke nieuwsfeiten", zegt Riyaad Minty, hoofd sociale media bij de Arabische zender Al Jazeera.

“Europese ondersteuning van Egyptische democratisering ontoereikend”GENT  Aan de Universiteit Gent is een nieuw onderzoek verschenen dat de Europees-Egyptische relaties evalueert in het licht van de Arabische Lente. Opvallend hierbij is dat het onderzoek erg kritisch is voor de EU. Zo wordt de te eenzijdige focus van Europa op economische groei en de slechte relaties met plaatselijke politieke organisaties aan de kaak gesteld.Tekortkomingen ondanks retoriekHet onderzoek verscheen al in juli via de vakgroep EU-studies van de Ugent, maar werd nu pas door de media opgepikt.

Theater en nieuwe media in een eeuwige strijd met totalitaire regimes.Sinds enkele maanden staat de Arabische wereld opnieuw in vuur en vlam ondanks de goede vooruitzichten tijdens de Arabische Lente van de vorige jaren. Verschillende landen proberen via revoluties hun totalitaire regimes van zich af te schudden, wat niet altijd zo gemakkelijk blijkt te gaan als men aanvankelijk hoopt. Om de revoluties te organiseren wordt gezocht naar een bepaalde spreekbuis, deze is in de huidige tijd zeer vaak de sociale media. De revolutie in Egypte wordt wel eens de Facebook-revolutie genoemd.

Televisiejournaals mijden sociale media tijdens Arabische LenteJournalisten maakten bitter weinig gebruik van sociale media tijdens de berichtgeving over de Arabische onlusten van 2011. Dat schrijft een studente van de Universiteit Antwerpen in haar masterproef. Een derde van het materiaal dat de Vlaamse omroepen gebruikten om de conflicten in beeld te brengen was gedeeltelijk van burgers afkomstig.