Scriptiebank overzicht

Een nieuw iconoclasme doet zijn intrede. Als zelfverklaarde mijlpalen in de geschiedenis en de
publieke ruimte worden symbolen van een geromantiseerde en eurocentrische visie op het
koloniaal verleden steeds meer onderhevig aan aantasting, bevraging en verwijdering. Als het
ware houden deze controversiële objecten een spiegel voor de ogen van de dagelijkse slenteraar.
In dit onderzoek is er gepoogd antwoord te krijgen op de hedendaagse relevantie van koloniale
monumenten in de openbare ruimte. Als centraal voorbeeld voor deze intentionele
memorerende monumenten worden de beeltenissen van Leopold II onder de loep genomen.
Hoewel deze objecten het tegenovergestelde van dekolonisatie symboliseren vormt deze
verhandeling geen betoog voor de aantasting of verwijdering van dergelijke monumenten.
Integendeel, het beheer en behoud van dergelijke monumenten in functie van
demonumentalisering en remythologisering geniet de voorkeur. Door herdefiniëring wordt
getracht een gemeenschappelijk koloniaal erfgoed en verleden na te streven.
De controversiële objecten omvatten, als voorbeelden van traditionele canonieke kunst, actuele
problematiek en hedendaagse relevantie. Als communicatiemiddel en metonymie van protest
stelt het koloniaal monument zichzelf aan de kaak. Dusdanig capteert het, als geval van
hedendaagse kunst, twee tegengestelde waarheden. Het object zelf als monument en pure vorm
van kolonialisme en het subject als strijd om de zuivere waarheid tussen de onderdrukker en de
onderdrukte. In dit onderzoek wordt getracht na te gaan of deze tegenstrijdige uitingen elkaar
in het object kunnen opheffen. Hierbij wordt een onderscheid gemaakt tussen twee
verschijningen die de standbeelden van Leopold II aannemen. Met name dat van een
intentioneel memorerend monument en dat van een koloniaal monument als readymade. Deze
nemen respectievelijk een amplische en een ciselante of beitelende fase aan.
De toestand van de mens verpersoonlijkt zich in het koloniaal monument als ongehoorzame
readymade. Het ziet zichzelf vervat in de terugkerende object-subject dialectiek die het beleeft.
De conclusie is dat de classificatie en criteria van een readymade ondersteuning biedt voor de
uitlijning van de maatschappelijke en politieke dilemma’s die de objecten meedragen. De inzet
is nog steeds de macht over tijd en ruimte. Het biedt een alternatieve werkwijze voor de
spektakeldemocratie waarin politiekers voor figuranten spelen en politieke correctheid als
illusie voor gelijkheid wordt gehanteerd. Als tweede verschijning nemen kunstenaars in dit
schouwtoneel de rol van burger-betoger op. Doormiddel van additivisme wordt er gemedieerd
tussen de verschillende actoren. Dit moet voldoen aan het erfgoedbeleid maar mag niet meer
als crimineel worden aanzien.

Sociale interactie in een publieke ruimte draagt bij tot de leefbaarheid van de stad en zitplaatsen zijn cruciaal voor een levendige en comfortabele publieke ruimte. De collectie van drie stadsmeubels moest beide uitgangspunten combineren en zo fungeren als een eerste hulp bij nood aan sociaal contact in de stad.

Wat gebeurt er als we de nacht niet langer zien als het verlengde van de dag, maar als tegengestelde ervan. Ik deed een ontwerpend onderzoek naar de nacht als urbaan/stedelijk fenomeen en stelde de vraag hoe de beleving van ruimte en architectuur verandert tijdens de nacht.

(Ex-)partners van personen die verdacht worden van of veroordeeld werden voor een zedendelict op een minderjarig slachtoffer, vormen een vergeten groep in zowel de academische als praktijkgerichte wereld. Deze masterscriptie betreft een explorerend kwalitatief onderzoek naar de ervaring, de zorgen en noden van dergelijke vrouwelijke (ex-)partners.

“Wanneer de nood het hoogst is, is de redding van het jeugdrecht helaas niet nabij.”“Therapie jonge criminelen op de lange baan geschoven”, “Geen plaats in instelling en dus blijven meisjes in cel”,…[1] Wie vandaag de dag de problematiek rond de jeugdbeschermingsmaatregelen bij jongeren die een misdrijf omschreven feit (MOF- jongeren) plegen niet onder ogen kan of wil zien, moet dringend wakker geschud worden. Het jeugdrecht valt steeds opnieuw ten prooi aan de publieke opinie.

Huis Douchar, het notitieboek van een geduldige zoektocht.

“Waarom zou u, als duidelijk te zien is wat er gedaan moet worden, daar nog aan twijfelen? Als u het ziet, ga dan opgewekt en zonder omwegen aan het werk. Staat het u echter niet duidelijk voor ogen, houdt u dan in en raadpleeg u beste adviseurs. En wanneer iets u in de weg staat, ga dan door met u bezigheden en houdt u weloverwogen vast aan wat u als rechtvaardig beschouwt. Daarmee komt u het verst, want hierin kunt u ook falen.

“Hoe verkeerd vind jij vandalisme/diefstal/inbraak?”Iedereen heeft zo zijn of haar opvatting over welk gedrag al dan niet aanvaardbaar is. Zelf zijn we er vaak van overtuigd dat ons oordeel over de verkeerdheid van bepaalde vormen van criminaliteit de enige juiste is. Uit onderzoek blijkt echter dat mensen verschillen in hun mening over wat ‘goed’ of ‘slecht’ gedrag is (Herzog & Einat, 2012; Kwan, Chiu, Ip & Kwan, 2002; Warr, 1989).

De wraakzuchtige consument: Neemt een consument geconfronteerd met een stock-out wraak of blijft het bij een intentie?Stel, je gaat naar de winkel om jouw lievelingschips te kopen, maar het winkelrek is leeg op de plaats waar jouw lievelingschips normaal liggen. Het is al de derde maal deze maand dat je dit meemaakt. Wat zou jij in deze situatie willen doen en wat zou je effectief doen?Stock-outIn de hierboven geschetste situatie werd je geconfronteerd met een stock-out. Dit is een situatie waarin een item uit het vaste winkelassortiment niet beschikbaar is voor de consument.

Waarom stalk je mij?Zeker 74% van de stalking misdrijven komt nooit onder de aandacht van de politie en het gerecht. Zelfs niet de meest ernstige zaken waarbij de slachtoffers fysiek bedreigd werden. Dit ondanks de steeds groeiende aandacht voor deze problematiek in de media en onze maatschappij. Ongeveer één op vijf vrouwen werd ooit reeds gestalkt sinds de leeftijd van 15 jaar.

 “Die make u zo”Rondhangende jongeren en de maatschappij: vriend of vijand? In dit onderzoek werd samen met (allochtone) jongeren gezocht naar de betekenis van rondhangen en de invloed van de maatschappij op hun identiteitsvorming. Resultaten werden bekomen door deelname aan gemeenschappelijke activiteiten, analyses van graffiti van deze jongeren en diepgaande interviews. Rondhangen is voor hen een belangrijke vrijetijdsbesteding. Het is een manier om vrienden te ontmoeten, zich te amuseren en om een persoonlijke ruimte te creëren.

 
Onveiligheidsbeleving en slachtofferschap van geweld op school: taboe of realiteit?
Woensdag 16 september 2009, KTA Wemmel. Het staat nog vers in ieders geheugen gegrift… Bij een 17-jarige jongen slaan de stoppen door… Eerst verkrachte hij een 14-jarige schoolgenote, daarna probeerde hij haar te wurgen. Wanneer dit niet lukte, stak hij haar met een gebroken bierflesje en een schaar in de hals.
De media rapporteren steeds meer schokkende gebeurtenissen die handelen over leerlingengeweld uit binnen- en buitenland. Het fenomeen is niet meer uit onze maatschappij weg te denken.

Een jeugdhuis is geen eiland. Het is dan ook niet ondenkbaar dat men er vroeg of laat met illegale middelen in aanraking komt. Daarom is het aan te raden dat jeugdhuizen vooraf gaan reflecteren hoe men zal omgaan met dergelijke problemen.
 
Een drugsbeleid kan hierbij een handig hulpmiddel zijn. Dergelijk beleid bevat een geheel van gezamenlijke opvattingen rond drugsgebruik in het jeugdhuis. Het is belangrijk voor de goede werking dat deze opvattingen door alle medewerkers van het jeugdhuis ondersteund worden.

De KASKA-verzameling.Beheersuggesties voor een verwaarloosde collectie. Verwaarlozing in kunstcollecties, … een verdoezelde vorm van vandalisme of geraakt ons nationaal erfgoed in de vergeetput? Een instelling zo oud als de Antwerpse Academie voor Schone Kunsten kan rekenen op een uitgebreide geschiedenis van meer dan twee eeuwen. Bovendien beschikt ze over een eigen kunstverzameling gaande van prijswinnende kunstwerken van studenten tot werken afgestaan door het academische korps.

 
Mei 2006 werd een eerste studie afgerond betreffende de voetbalcriminaliteit gepleegd door supporters bij voetbalwedstrijden in de 1ste en 2de nationale Belgische voetbalcompetitie. Het is de betrachting dit eindwerk in de toekomst als een nulonderzoek te zien opereren voor verdere follow-up.
 
Na een omstandige literatuurstudie werd een empirisch onderzoek op poten gezet.

Kindermishandeling slaat ook animatoren van de jeugdbeweging!
 
 “Tijdens een douchemoment op kamp zag ik brandwonden op Vanessa’s billen. Het waren mooie ronde vlekken; onnatuurlijk ronde vlekken, als van een uitgeduwde sigaret. Ik ging er niet op in.’s Avonds op de teamvergadering deelde ik mijn waarnemingen en vermoedens met de andere animatoren. We wisten niet wat we moesten doen; we spraken af er niet tegen haar over te praten, maar wel te luisteren als ze iets wou vertellen.

« Verfsporen in de verf gezet »
 
De plaats van het delict wordt alsmaar belangrijker en de sporen die men er kan aantreffen vormen een duidelijk beginpunt naar de opheldering van een strafbaar feit. In het beginstadium van het sporenonderzoek komen de belangrijkste details aan het licht. De enige voorwaarden die hier voorop dienen gesteld te worden zijn: dat de sporen gevonden worden, dat ze geïdentificeerd worden, dat ze verzameld en geanalyseerd worden. Naast de traditionele DNA- en vingersporen kunnen ook verfsporen een rol gaan spelen in dit sporenonderzoek.