Scriptiebank overzicht

Deze masterproef is een zoektocht naar oriëntatie in de moeilijke taak van hedendaagse architectuur om te reageren op een steeds heterogenere multiculturele samenleving zonder gemeenschappelijk wereldbeeld. Terwijl het gebruik van culturele referenties steeds meer wordt betwist, probeer ik aan te tonen dat het onmogelijk is om het sociaal-culturele volledig uit te wissen uit het door mensen gemaakte object. Omdat ik deze voorwaardelijke onafscheidelijkheid tussen de materiële aard van objecten en menselijke creatie accepteer, hanteer ik in de hele scriptie een materialistisch perspectief om de grote verscheidenheid aan materialen en vaardigheden die beschikbaar zijn in de casestudy te analyseren, en erken ik ze niet alleen als een mogelijkheid om ecologisch te bouwen, maar vooral om een vreugde uit te lokken die gesitueerd zou kunnen worden in het culturele domein, die je kunst zou kunnen noemen, maar die eigenlijk voortkomt uit de zichtbaar weergegeven contextuele omstandigheden.

Via de story completion methode werden 47 verhalen verzameld bij jongeren uit de derde graad secundair onderwijs. Aan de hand van deze verhalen werd onderzocht welke positie jongeren toeschrijven aan mensen met een psychische kwetsbaarheid en vanuit welke rollen deze positie in de samenleving wordt beschreven.

We ontwierpen een leerpad ter promotie van de specialisatierichting arbeidsgeneeskunde, omwille van een tekort aan arbeidsartsen. Het leerpad biedt een kennismaking met arbeidsgeneeskunde die op maat is gemaakt voor de geneeskundestudenten. Aan de hand van vragenlijsten kan gepeild worden wat de ingesteldheid is van de studenten tegenover arbeidsgeneeskunde, tevoren en achter het consulteren van het leerpad.

De voordelen en wetenschappelijke onderzoeken omtrent spelend leren worden in deze scriptie besproken. Daaruit wordt er een volledig nieuwe educatieve escaperoom ontwikkeld. Deze bachelorproef kan u zien als een handleiding met concrete en praktische tips voor in de klas.

Een kritische analyse van Matsumoto Toshio's theorie over 'neo documentarism' aan de hand van zijn film 'A Funeral Parade of Roses' (1969) om een beter inzicht te krijgen over de problematiek van objectiviteit in het medium film.

Deze scriptie bespreekt experimentele strategieën in hedendaagse Ierse fictie en meer bepaald in drie romans van Sara Baume, Eimear McBride en Claire-Louise Bennett. Het analyseert in hoeverre de auteurs modernistische, postmodernistische dan wel hedendaagse technieken aanwenden en voor welke doeleinden ze de literaire experimenten inzetten.

In deze masterproef werd een onderzoek verricht naar de aanwezigheid van intermediale verwijzingen naar muziek, tekst en beeld in 'Als op de eerste dag' (2001) en 'Oorlog en terpentijn' (2013) van Stefan Hertmans. Door de gekozen romans in een multidimensionale kunst- en cultuurhistorische context in te bedden, trachtte Sofia De Geest tot een beter inzicht te komen in Hertmans’ poëticaal universum. De intermediale studie was het eerste onderzoek in zijn soort binnen het oeuvre van de auteur.

Aan de hand van twee literaire auteurs verkent deze scriptie de soms poreuze grens tussen fictionele en wetenschappelijke teksten over de geschiedenis van Afrika.

Een onderzoek naar hoe de gepersonaliseerde zoekresultaten van Google, gebaseerd op je online profiel, ervoor zorgen dat mensen terecht komen in een 'filter bubble'. Ze krijgen vaker informatie te zien die aansluit bij hun huidig denkpatroon en worden steeds minder uitgedaagd kritisch te denken. Ook voor het opzoeken van politieke thema's kunnen de gepersonaliseerde zoekresultaten zorgen voor een eenzijdige informatiestroom.

Adieu la vie, adieu l'amour van Armand Lanoux heeft een bijzonder hoofdpersonage: collega-schrijver Roland Dorgelès. Gebaseerd op de (toen nog onuitgegeven) oorlogscorrespondentie van deze laatste baseert Lanoux een werk dat zich op het kruispunt van verschillende genres bevindt. Lanoux tast de grenzen van feit en fictie af.

DE KUNST VAN DE HERINNERINGWAAROM WE FEDERICO FELLINI NOOIT ZULLEN VERGETENHet filmfestival van Gent eert dit najaar de Italiaanse cineast Federico Fellini (1920-1993) met een grote overzichtstentoonstelling. Na de liefdesverklaring van Paolo Sorrentino’s oscarfilm La Grande Belezza lijkt Fellini’s herinnering levendiger dan ooit. Maar wist je dat herinneringen eigenlijk dichter aansluiten bij de verbeelding dan bij de realiteit?

 DE EERSTE WERELDOORLOG IN DE LAGERE SCHOOL De Groote Oorlog door de ogen van de familia Van Campenhout Het begrip de Eerste Wereldoorlog is geen onbekend gegeven in de klassen van de lagere school. Elk jaar opnieuw komt er daarover wel iets aan bod. Zeker dit jaar, 2014, honderd jaar na de Groote Oorlog zal het rijkelijk aanwezig zijn in onze scholen.Grote blokken geschiedenis zullen door de hoofden van de leerlingen worden opgeslorpt. Heel wat data  en bekende personen zullen opgenomen en  onthouden moeten worden.

 De verantwoordelijkheid te voorkomen Preventie van genocide en misdaden tegen de mensheid in hetInter-Amerikaans Systeem voor Rechten van de Mens.Een Argentijnse case study. De verantwoordelijkheid te voorkomenIn de jaren ’90 van de vorige eeuw werd de vraag naar de toelaatbaarheid van humanitaire interventies onderzocht. Op de VN Wereldtop van 2005 werd  unaniem het concept “the Responsibility to Protect” (R2P) aangenomen.

Niet toevallig: Pedro Ángel Palou
 
Literatuur in Mexico? Wordt er daar iets geschreven waarvan het de moeite loont erover te schrijven? En zoja, wie zit er op zo’n analyse te wachten? U zal begrijpen dat deze vragen onvermijdelijk elke literatuurwetenschapper teisteren. En toch loont het de moeite. Literatuur is immers meer dan letters en grammatica of holle woorden en constructies. Het is een manier om van de wereld een verhaal te maken. Daarom zouden de vragen veel eerder als volgt moeten luiden: Waarom schrijft iemand een boek?

                                                              Desmicht Fabian
Het mysterie van Kapuscinski’s genie  
 
 
 
Op 23 januari 2007 ging er een schokgolf door de journalistieke en de literaire wereld. Ryszard Kapuscinki, de Poolse auteur die decennia lang een unieke brug sloeg tussen beide werelden, was dood. Nu, bijna drie jaar na zijn overlijden, blijft Kapuscinski’s oeuvre nog altijd duizenden lezers inspireren, tot Salman Rushdie en Gabriel García Márquez toe. Toch werd zijn werk nog maar zelden onder de loep genomen. Waarin schuilt nu het genie van Kapuscinski?

 
De vrouwen in niemandsland
 
Er zijn mannen en er zijn vrouwen, er zijn blanke en er zijn gekleurde mensen. Een waarheid als een koe en toch is de realiteit complexer dan dat. Bepaalde sociale, culturele en etnische groepen hebben immers problemen met deze (te) rigoureuze opdeling. Zo onder andere de gekleurde vrouwen. Hoewel zij als zwarten bepaalde eigenschappen, gevoelens en ervaringen delen met (bijvoorbeeld) de Afro-Amerikanen en zij zich als vrouwen ten dele kunnen vinden in het feminisme, kunnen ze zich met geen van beide minderheidsgroepen volledig identificeren.

Samenzweringen tijdens de zaak-Dutroux
 
Midden augustus 1996 worden in het huis van de Waalse pedofiel Marc Dutroux, twee vermiste meisjes gevonden. Dit is het begin van wat ex-premier Dehaene later een prerevolutionaire periode zal noemen. Een collectieve verontwaardiging galmt door het land. Hoe had dit kunnen gebeuren? De volgende twee jaar is de zaak Dutroux nauwelijks uit het nieuws te bannen! Al heel vroeg gaan geruchten de ronde van pedofiele netwerken en prominenten die er de touwtjes in handen hebben. Gedurende twee jaar heerst in België een sfeer van verdachtmaking en paranoia.

Kristof Vrancken                            Heusden-Zolder, 10 oktober 2004
4e meesterschap fotografie
KHLIM, Media and Design Academy
 
Ooh wreede mensch laat de wreede mensch rust.
 
Deze scriptie handelt over dwazen, en koningen. Over monsters en ‘t zieleheil. Het tast de velden af van het niets, en ‘t strompelt eenzaam rond in ‘t niemandsland, waar ‘t met zijn hoofd tegen de berk slaat en kikkers ziet. Noch realiteit, noch fictie maar immer drijvend als een los geslagen treurwilg.

In zijn laatste roman Siegfried schrijft Harry Mulisch niemand minder dan Adolf Hitler een zoon toe, maar toch gaat het in deze roman evengoed over Mulisch zelf. Het verhaal is opgezet als een proefopstelling; het is de bedoeling om Hitler beter – of eigenlijk nog ambitieuzer: definitief – te begrijpen via het hoofdpersonage, de schrijver Rudolf Herter, door hem “in een totaal gefingeerde, extreme situatie te plaatsen” en dan te kijken “hoe hij zich vervolgens gedraagt”.

Ficties in de journalistiek. Mogelijkheden en beperkingen.
 
‘Journalistiek’ en ‘fictie’ lijken op het eerste gezicht twee onverzoenbare concepten. Afgaande op hun traditionele betekenis kunnen zij als elkaars tegenpolen fungeren. Terwijl journalistiek op de eerste plaats een ‘reële feitenweergave’ oproept, staat fictionaliteit bekend om een eigenschap die allerminst betrekking heeft op de realiteit. Integendeel, voor velen staat fictie synoniem voor ‘verbeelding’, ‘fantasie’, ‘verzinsel’.

Verkenning van de grens tussen fictie en non-fictie in het vroege werk van Jef Geeraerts.
 
Centraal in de licentiaatsverhandeling van Heidi Delaere staat een onderzoek van de grenzen tussen fictie en non-fictie in het werk van Jef Geeraerts. Zij constateert dat de grensvervaging zich voordoet in drie aan de roman verwante narratieve genres: de autobiografie, de biografie en het New Journalism. Om de grenzen van de genres te verkennen is zij dan ook op zoek gegaan naar theoretische studies over deze respectieve genres.

Bijgevolg is het hoog tijd voor een mythologisch onderzoek dat objectief gerationaliseerde cultuursystemen - waarin wetenschap en technologie ‘de plak zwaaien’ - onder de loep plaatst.  Binnen deze context wordt er in deze eindverhandeling nagegaan in welke mate de samoeraigenrefilm in de eerste decennia na de Oorlog in de Stille Oceaan (1945 tot 1970) en meer bepaald in de tweede naoorlogse periode na de Geallieerde bezetting (na 1952), als een mythe fungeerde binnen de toenmalige...