From Brummell to Byron: The Story of Early Nineteenth-Century British Dandyism

Tanja

Van Dooren

Het vroegnegentiende-eeuwse dandyisme van Beau Brummell en Lord Byron

De vroegnegentiende-eeuwse dandy’s, die het neusje van de zalm waren van de Britse en Franse beau monde, zouden vandaag doorgaan als excentrieke beroemdheden met ernstige gedragsproblemen. In die tijd echter waren hun ongebreidelde narcisme, arrogant en onverschillig wangedrag, obsessie met kleren en zindelijkheid en alcohol- en gokverslaving net die bijzondere karaktertrekjes die hen in het middelpunt van ieders aandacht stelden. Voor de eerste dandy, Beau Brummell, en de dichter, Lord Byron, die voor de aandacht van de Britse prins-regent George en de toenmalige sociale elite rivaliseerden, was dandyisme een pose waarmee ze hun eigen onvolmaaktheid van het gegeven ik en de ontevredenheid met de tijd waarin ze leefden naar believen konden vermommen. De Franse schrijvers, Jules-Amadée Barbey d’Aurevilly en Charles Baudelaire, die in hun koortsige zoektocht naar een hogere levensvervulling op het Britse dandyisme stootten, redden de bizarre levensstijl van een roemloze ondergang en introduceerden het dandyisme in hun literatuur. In Groot-Brittannië echter staken Victoriaanse schrijvers genadeloos de draak met de levensstijl die ze zo verachtten totdat Oscar Wilde, de laatste en bekendste negentiende-eeuwse dandy, de stijl zowel in zijn leven als in zijn werk vervolmaakte. Na zijn veroordeling voor sodomie in 1895 kwijnde de laatste dandy langzaam weg en samen met hem het dandyisme. “Ik vond het leuk een flâneur, een dandy, een stijlvolle man te zijn,” schreef hij in De Profundis, een van zijn laatste werken, “Een ding rest me nu nog, totale bescheidenheid.”

Bescheidenheid kon Beau Brummell, die het dandyisme in zijn pure vorm belichaamde, niet bekoren, want voor meer dan vijftien jaar zwaaide deze negentiende-eeuwse stijlicoon de scepter over de sociale elite in Londen. In de woelige periode na de Franse Revolutie, toen traditionele waarden en normen voorgoed overhoop werden gehaald, achtte Beau Brummell zichzelf beter dan de gevestigde aristocratie en de opkomende burgerij van zijn tijd. In tegenstelling tot de decadente kledingsstijl waarmee de aristocraten in de achttiende eeuw hun status in de samenleving bezegelden, besteedde de dandy zo veel aandacht aan de details en de sobere lijnen in zijn kleren dat meer dan een aspirant-dandy – zowel aristocraten als gewone stervelingen – uit pure frustratie er een einde aan maakten. Beau Brummell stak anderen ook de loef af niet alleen met zijn indrukwekkende verzameling van toenmalige statussymbolen, zoals snuifdozen, Bühl meubels en Sèvres porselein, maar ook met zijn sarcastische en rake opmerkingen die de aristocratie even veel amuseerden als angst inboezemden.

Intussen reeg die andere lieveling van de Britse sociale elite, Lord Byron, de ene amoureuze verovering na de andere aan elkaar. In tegenstelling tot wat zijn adellijke titel doet vermoeden, was Lord Byron eerder een vreemde eend in de bijt omdat hij pas na het overweldigende succes van zijn episch gedicht Childe Harold’s Pilgrimage in hogere kringen vertoefde. Lord Byron fascineerde zijn aristocratische publiek met zijn obscure adellijke afkomst. Pas op tienjarige leeftijd had de jongen zijn adellijke titel en landgoed geërfd. Kleine Byron groeide op in het Schotse Aberdeen, een bekrompen oord in vergelijking met het kosmopolitische Londen, waar zijn opvliegende moeder die in de afwezigheid van Byrons vader de eindjes aan elkaar probeerde te knopen en waar hem calvinistische ideeën van zonde en misdaad werden ingeprent. Hoewel het kind met een klompvoet geboren was, was iedereen meteen onder de indruk van zijn geheimzinnige schoonheid: expressieve ogen die scherp aftekenden tegen het bleke gezicht en donkere lokken. Het dandyisme van Lord Byron weerspiegelde zijn complexe persoonlijkheid. Hoewel Lord Byron werd afgebeeld als dé gekwelde romanticus in portretten voor publiek gebruik, kleedde hij zich in dezelfde onberispelijke stijl als die van Beau Brummell onder intimi. De klompvoet die Lord Byron angstvallig onder wijde broeken en vormeloze laarzen verborg was niet alleen een bron van schaamte en pijn, maar ook een handelsmerk, een teken van het pact die hij met de duivel had gesloten. Lord Byron weigerde pertinent afgebeeld te worden met pen en papier, toenmalige symbolen van eeuwige literaire roem, omdat hij zichzelf eerder als een aristocraat zag die toevallig schreef dan een zwoegende schrijver, zoals Walter Scott en andere Lake Poets die in diezelfde periode furore maakten. Tot hun grote verontwaardiging schreef Lord Byron met het grootste gemak – tussen de verschillende societyevenementen door – zijn meest populaire gedichten, waarin hij zijn zogenaamde “lyrische dandyisme” verwerkte, een gegeven die hen nog meer tegen hem in het harnas joeg. De Lake Poets hadden immers zorgvuldig een vertrouwensrelatie met hun lezers opgebouwd waarin de oprechtheid van de auteur centraal stond. Lord Byron echter parodieerde schaamteloos dat principe door op een leugenachtige manier over autobiografische gegevens te schrijven. Vooral in het ogenschijnlijke liefdesgedicht “Fare Thee Well!”, dat Lord Byron in 1816 aan zijn ex-vrouw Annabella Millbanke richtte, kwam Lord Byrons lyrisch dandyisme of opzettelijke hypocrisie tot een ongeëvenaard hoogtepunt omdat Lord Byron in dat afscheidsgedicht de goede reputatie van Annabella voorgoed ruïneerde in plaats van hun gestrande huwelijk te betreuren. Op het Europese vasteland, waar Lord Byron zijn dagen sleet tot zijn heldendood in 1824, werd hij een cultfiguur die opeenvolgende generaties zou inspireren, terwijl hij in Groot-Brittannië voortleefde als de byroniaanse held in de boeken van bijvoorbeeld de zussen Charlotte en Emily Brontë.

In hun eenzame kindertijd troostten de misnoegde Jules Barbey d’Aurevilly en Charles Baudelaire zichzelf met de lectuur van Byrons epische gedichten en de zogenaamde “fashionable novels”, waarin Brummellachtige personages werden opgevoerd. Barbey d’Aurevilly was een telg uit een aan lagere wal geraakte adellijke familie die zichzelf het Britse dandyisme aanmat om zijn ontevredenheid met het gegeven ik en met de tijd waarin hij leefde te vermommen. In de tweede helft van de negentiende eeuw had de aristocratische levenswijze immers definitief de strijd verloren tegen de burgerlijke deugdzaamheid van de bourgeoisie. In Du dandysme et de George Brummell, een essayistische biografie, bewierookte Barbey d’Aurevilly het dandyisme van Beau Brummell en definieerde hij de levensstijl als een “hele manier van zijn”. Dit cultboek viel ook in de smaak van de jongere Charles Baudelaire die op het Britse dandyisme van Beau Brummell en Lord Byron stootte tijdens zijn zoektocht naar een manier om de zo hatelijke bourgeoisie een hak te zetten.

Op het einde van de negentiende eeuw verenigde de figuur van Oscar Wilde het dandyisme als levensstijl van Beau Brummell met het literaire dandyisme van Lord Byron en Charles Baudelaire. Het dandyisme was voorgoed thuisgekomen in Groot-Brittannië na lange omzwervingen op het Europese vasteland.

Bibliografie

Bibliography

Primary texts

Aeschylus. “Prometheus Bound.” Textkit Greek and Latin Learning Tools. 2002-2005. 3 Jan. 2006 <http://www.textkit.com/files/prometheus_bound.pdf>.

Austen, Jane. Emma. Ed. Fiona Stafford. London: Penguin Books, 2003.

Austen, Jane. Pride and Prejudice. Cheltenham: Stanley Thornes Publishers, 1997.

Barbey d’Aurevilly, Jules-Amadée. 1858. Memorandum Quatrième. Œuvres Complètes. T. 12. Paris: Bernouard, 1927. L’Encyclopédie de L’Agora. 21 Oct. 2005. 22 Apr. 2006 < http://agora.qc.ca/mot.nsf/Dossiers/George_Gordon_Lord_Byron>.

Barbey d’Aurevilly, Jules-Amadée. Du dandyisme et de George Brummell. Paris: Ballend, 1986.

Barbey d’Aurevilly, Jules-Amadée. Lettres à Madame de Bourglon. Paris: Les Belles Lettres, 1978.

Barbey d’Aurevilly, Jules-Amadée. Memoranda: journal intime 1836-1864. Paris: Table Ronde, 1993.

Baudelaire, Charles. “Au lecteur.” Fleursdumal.org. 2006. 8 Apr. 2006 <http://fleursdumal.org/poem/099>.

Baudelaire, Charles. Correspondance. Ed. Claude Pichois. Paris: Gallimard, 1973.

Baudelaire, Charles. Critique d’art suivi de Critique musicale. Paris: Gallimard, 1976.

Baudelaire, Charles. Fusées, Mon cœur mis à nu, La Belgique déshabillée suivi de Amoenitates Belgicae. Paris: Gallimard, 1986.

Baudelaire, Charles. L’art romantique: littérature et musique. Paris: Garnier-Flammarion, 1968.

Baudelaire, Charles. Les fleurs du mal. Paris: Librairie Générale Française, 1972.

Baudelaire, Charles. Oeuvres complètes. Ed. Claude Pichois. Paris: Gallimard, 1975.

Beerbohm, Max. “Dandies and Dandies.” Vanity 1895. 7 Mar. 1999. U of Albany. 22 Oct. 2005 <http://www.albany.edu/faculty/rlp96/beerbohm.html>.

Boulenger, Jacques (1906), "George Brummel, esq." Mercure de France 213 (1906): 5-27. 22 Oct. 2005 <http://visualiseur.bnf.fr/Visualiseur?Destination=Gallica&O=NUMM-105539…;.

Brontë, Charlotte. “Jane Eyre.” Literature.org, The Online Literature Library. 1999. Knowledge Matters. 12 Apr. 2006 < http://www.literature.org/authors/bronte-charlotte/jane-eyre/>.

Brontë, Emily. Wuthering Heights. Ed. Pauline Nestor. London: Penguin Books, 1995.

Byron, George Gordon Noel. “Damaetas.” ReadBookOnLine.net. 2003-2005. 25 Mar. 2006 < http://www.readbookonline.net/readOnLine/3463/>.

Byron, George Gordon Noel. “On Leaving Newstead Abbey.” ReadBookOnLine.net. 2003-2005. 25 Mar. 2006 < http://www.readbookonline.net/readOnLine/3608/>.

Byron, George Gordon Noel. Selected Poems. Eds. Susan J. Wolfson and Peter J. Manning. Harmondsworth: Penguin Books, 1996.

Camus, Albert. L’homme révolté. Paris: Gallimard, 1951.

Carlyle, Thomas. Sartor Resartus. 1831. Project Gutenberg. 29 Oct. 2005 <http://www.gutenberg.org/etext/1051>.

Chateaubriand, François de. “Mémoires d’Outre-tombe Book XII.” Trans. A.S. Kline. 2005. 10 Apr. 2006 < http://www.tonykline.btinternet.co.uk/ChateaubriandMemoirsBookXII.htm>.

Dickens, Charles. Hard Times. Ed. Kate Flint. London: Penguin Books, 1995.

Eliot, George. Middlemarch. Ed. Rosemary Ashton. London: Penguin Books, 2003

Gronow, Rees Howell. The Reminisces and Recollections of Captain Gronow. London: Nimmo, 1900.

Hazlitt, William. The Spirit of the Age, Contemporary Portraits. 1825. Project Gutenberg. 2004. 7 Jan. 2006 <http://www.gutenberg.org/files/11068/11068-8.txt>.

Luttrell, Henry. Letters to Julia, on Rhyme … to which are added lines written at Ampthill Park. London: Murray, 1822.

Mazzini, Giuseppe. “Byron and Goethe.” Literary and Philosophical Essays. Vol. XXXII. The Harvard Classics. New York: P.F. Collier & Son, 1909–14. Bartleby.com. 2001. 3 Apr. 2006 <www.bartleby.com/32/>.

Moore, Thomas. Life of Lord Byron, Vol. III With His Letters and Journals. 1830. Project Gutenberg. 23 Oct. 2005 <http://www.gutenberg.org/etext/16548>.

Russell, Bertrand. History of Western Philosophy and its Connection with Political and Social Circumstances from the Earliest Times to the Present Day. London: Routledge, 1996.

Shelley, Mary. Frankenstein or the Modern Prometheus. London: Penguin Books, 1992.

Stendhal. “Lord Byron en Italie.” Mélanges de littérature III-Mélanges critiques, le style et les écrivains. Ed. Henri Martineau. Paris: Le divan, 1933. L’Encyclopédie de l’Agora. 21 Oct. 2005. 5 Nov. 2005 <http://agora.qc.ca/reftext.nsf/Documents/Gordon_Lord_Byron--Lord_Byron_…;.

Wagner, Geoffrey. “Selected Poems of Charles Baudelaire.” NY: Grove Press, 1974. Fleursdumal.org. 2006. 14 Apr. 2006 < http://fleursdumal.org/poem/231>.

Walden, George, and Jules-Amadée Barbey d’Aurevilly. Who’s a Dandy? London: Gibson Square Books, 2003.

Wilde, Oscar. “De Profundis.” The Works of Oscar Wilde. Loughcrew: Gallery Press, 1987: 853-87.

Wilde, Oscar. “Phrases and Philosophies for the Use of the Young.” The Works of Oscar Wilde. Loughcrew: Gallery Press, 1987: 1113-14.

Wilde, Oscar. “The Artist as Critic.” The Works of Oscar Wilde. Loughcrew: Gallery Press, 1987: 948-49.

Wilde, Oscar. “The Soul of Man under Socialism.” The Works of Oscar Wilde. Loughcrew: Gallery Press, 1987: 1018-43.

Woolf, Virginia. “Beau Brummell.” The Common Reader. London: The Hogarth Press, 1965: 148-56.

Woolf, Virginia. “Harriette Wilson.” The Common Reader. London: The Hogarth Press, 1965: 227-31.

Adams, James Eli. Dandies and Desert Saints: Styles of Victorian Masculinities, Ithaca: Cornell UP, 1995.

Ashelford, Jane. The Art of Dress: Clothes and Society 1500-1914. London: The National Trust, 1996.

Benjamin, Walter. Charles Baudelaire, a Lyric Poet in the Era of High Capitalism. London: Verso, 1985.

Bloom, Harold. Introduction. George Gordon, Lord Byron. New York: Chelsea House Publishers, 1986: 1-38.

Bonneville, George. Les Fleurs du Mal, Baudelaire. Paris: Hatier, 1987.

Brown, Joanna. “Nothing but a Name Mysteriously Sparkling.” The Jane Austen Magazine. n.d. 9 Feb. 2006 <http://janeausten.co.uk/magazine/index.ihtml?pid=312&step=4>.

Burnett, T.A.J. The Rise and Fall of a Regency Dandy: The Life and Times of Scrope Berdmore Davies. London: Murray, 1981.

Butler, Marilyn. Romantics, Rebels and Reactionaries. Oxford: Oxford UP, 1981.

Carassus, Emilien. Le mythe du dandy. Paris: Colin, 1971.

Chenoun, Farid. Des modes et des hommes: deux siècles d’élégance masculine. Paris: Flammarion, 1993.

Coblence, Françoise. Le dandysme, obligation d’incertitude. Paris: PUF, 1988.

Comte, Fernand. De grote mythologische figuren. Utrecht: Het Spectrum, 1988.

Connolly, Cyril. Enemies of Promise. Harmondsworth: Penguin Books, 1961.

Cruikshank, George. The Caricatures of George Cruikshank. London: Gordon Fraser Gallery, 1977.

Decaunes, Luc. Charles Baudelaire. Paris: Seghers, 1952.

Delbourg-Delphis, Marylène. Masculin singulier: le dandyisme et son histoire. Paris: Hachette, 1985.

Delhaye, Christine. “Geschiedenis van de mode ofte wel ‘l’histoire de l’homme et de la femme comme il faut’.” De Gids 153 (1990): 254- 64.

Dellamora, Richard. Masculine Desire: The Sexual Politics of Victorian Aestheticism. Chapel Hill: University of North Carolina Press, 1990.

Dollimore, Jonathan. Sexual Dissidence: Augustine to Wilde, Freud to Foucault. Oxford: Clarendon, 1991.

Dolto, Françoise. Le dandy, solitaire et singulier. Paris: Mercure de France, 1999.

Eisler, Benita. Byron: Child of Passion, Fool of Flame. New York: Knopf, 1999.

El Khiati, Azziz. “Charles Baudelaire.” n.d. 12 Nov. 2005 <http://baudelaire.litteratura.com>.

Elfenbein, Andrew. “Silver-Fork Byron and the Image of Regency England.” Byromania: Portraits of the Artist in Nineteenth- and Twentieth-Century Culture. Basingstoke: Macmillan, 1999: 77-91.

Ellmann, Richard. Oscar Wilde. London: Penguin Books, 1987.

Favardin, Patrick, et Laurent Boüxière. Le dandysme. Lyon: La Manufacture, 1988.

Feldman, Jessica. Gender on Divide, The Dandy in Modernist Literature. Ithaca: Cornell UP, 1993.

Fox, Celina, ed. London: World City 1800-1840. New Haven: Yale UP, 1992.

Garelick, Rhonda K. Rising Star: Dandyism, Gender, and Performance in the Fin-de-Siècle. Princeton: Princeton UP, 1998.

George, Laura. “Byron, Brummell, and the Fashionable Figure.” The Byron Journal 24 (1996): pp.33-41.

Gilmour, Robin. The Victorian Period: The Intellectual and Cultural Context of English Literature 1830-1890. London: Longman, 1993.

Goedgebuure, Jaap, en Ton Steijger. “De dandy tijdens het fin-de-siècle.” De dandy, of de overschrijding van de alledaagse: facetten van het dandyisme. Ed. André Hielkema. Meppel: Boom, 1989: 40-55.

Graham, Peter W. “His Grand Show: Byron and the Myth of Mythmaking.” Byromania: Portraits of the Artist in Nineteenth- and Twentieth-Century Culture. Basingstoke: Macmillan, 1999: p. 24-41.

Graña, César. Bohemian versus Bourgeois: French Society and the French Man of Letters in the Nineteenth Century. New York: Basic Books, 1964.

Heijkoop, Annemarie. “Beau Brummell in leven en letteren.” De dandy, of de overschrijding van het alledaagse: facetten van het dandyisme. Ed. André Hielkema. Meppel: Boom, 1989: 11-26.

Hemmings, F.W.J. Baudelaire the Damned. London: Hamish Hamilton, 1982.

Hibbert, Chistopher. London: The Biography of a City. Harmondsworth: Penguin Books, 1984.

Hielkema, André. Introduction. De dandy, of de overschrijding van het alledaagse: facetten van het dandyisme. Ed. André Hielkema. Meppel: Boom, 1989: 7-10.

Howells, Bernard. Baudelaire: Individualism, Dandyism and the Philosophy of History. Oxford: Legenda, 1996.

Inwood, Stephen. A History of London. London: Papermac, 2000.

Jones, Christine K. “Fantasy and Transfiguration: Byron and His Portaits.” Byromania: Portraits of the Artist in Nineteenth- and Twentieth-Century Culture. Basingstoke: Macmillan, 1999: 109-35.

Kelly, Ian. Beau Brummell, The Ultimate Dandy. London: Hodder and Stoughton, 2005.

Kempf, Roger. Dandies: Baudelaire et Cie. Paris: Seuil éditions, 1977.

Krosny, Katharina. “Dandy.” Encyclopedia of the Romantic Era 1760-1850. Ed. C.J. Murray. New York: Fitzroy Dearborn, 2004: 257-58.

Kyloušek, Peter. “La réception du dandysme en France et la tradition courtoise, Le cas de Barbey d’Aurevilly.” Etudes Romanes de Brno. 1999. Masarykova univerzita. 19 Aug. 2005 <http://www.phil.muni.cz/rom/kylousek99.pdf>.

Lagarde, André, et Laurent Michard. XIXe siècle. Paris: Bordas, 1968.

Langlade, Jacques de. Brummell ou le prince des dandys. Paris: Presses de la Renaissance, 1984.

Lauwaert, Dirk. “Een heel oud gevoel van eer, de negentiende-eeuwse Dandy, een kwestie van houding en uitdrukking.” Knack Jul. 1997.

Laver, James. The Age of Illusion: Manners and Morals 1750-1848. London: Weidenfeld and Nicolson, 1972.

Littleton, Scott C. Mythologie, een geïllustreerde geschiedenis van mythen en verhalen uit de hele wereld. Kerkdriel: Libero, 2004.

Lutz, Deborah. “Love as Homesickness: Longing for a Transcendental Home in Byron and the Dangerous Lover Narrative.” Midwest Quarterly 46 (2004): 23-38.

MacCarthy, Fiona. Byron, Life and Legend. London: Murray, 2002.

Mason, Philip. The English Gentleman, The Rise and Fall of an Ideal. London: Pimlico, 1993.

McDayter, Ghislaine. “Conjuring Byron: Byromania, Literary Commodification and the Birth of Celebrity.” Byromania: Portraits of the Artist in Nineteenth- and Twentieth-Century Culture. Basingstoke: Macmillan, 1999: 43-62.

McGann, Jerome. Byron and Romanticism. Ed. James Soderholm. Cambridge: Cambridge UP, 2002.

Moers, Ellen. The Dandy. London: Secker and Warburg, 1960.

Moonen, Anton. Kleine encyclopedie van het snobisme: over dandy’s, estheten en etiquette. Amsterdam: Ambo: 2000.

Murray, Venetia. High Society: A Social History of the Regency Period 1788-1830. Harmondsworth: Penguin Books, 1998.

Nestor, Pauline. Introduction. Wuthering Heights. London: Penguin Books, 1995: pp. 15-35.

Nisbet, Robert A. The Sociological Tradition. New York: Basic Books, 1966.

Northrop, Herman F. “Lord Byron.” George Gordon, Lord Byron. New York: Chelsea House Publishers, 1986: 53-64.

Perrot, Philippe. Les dessus et les dessous de la bourgeoisie: une histoire de vêtement au XIXe siècle. Bruxelles: Complexe, 1984.

Pichois, Claude, et Jean-Paul Avice. Dictionnaire Baudelaire. Tusson: Du Lérot, 2002.

Pine, Richard. The Dandy and the Herald: Manners, Mind and Morals from Brummell to Durrell. Basingstoke: Macmillan, 1988.

Praz, Mario. The Romantic Agony. Oxford: Oxford UP, 1970.

Priestley, J.B. The Prince of Pleasure and his Regency 1811-1820. London: Sphere Books, 1971.

Salgado, Gamini. Introduction. Three Restoration Comedies: “The Man of Mode”, “The Country Wife” and “Love for Love”. London: Penguin Books, 1968: 11-40.

Scaraffia, Giuseppe. Petit dictionnaire du dandy. Paris: Sand, 1988.

Sillevis, John. “De dandy als held.” De dandy – mode, kunst, literatuur. Den Haag: Museum Het Paleis, 1997: pp. 5-17.

Soderholm, James. “Byronic Confession.” Byromania: Portraits of the Artist in Nineteenth- and Twentieth-Century Culture. Basingstoke: Macmillan, 1999: 184-94.

Sontag, Susan. A Susan Sontag Reader. Harmondsworth: Penguin Books, 1983.

Stanton, Domna C. The Aristocrat as Art, A Study of the Honnête Homme and the Dandy in Seventeenth and Nineteenth-Century French Literature. New York: Columbia UP, 1980.

Stevens, David. The Gothic Tradition. Cambridge: The Cambridge UP, 2000.

Strong, Roy. The Story of Britain, A People’s History. London: Pimlico, 1996.

Tannahill, Reay. Regency England. London: Folio Society, 1964.

Timmer, Maarten. Van Anima tot Zeus. Rotterdam. Lemniscaat, 2001.

Van De Braak, Hans. “Promethean Passion.” Mythological Europe Revisited, Humanism and the Third Millennium III. Ed. Fons Elders. Brussels: VUB UP, 2000: 35-51.

Van Nieuwenborgh, Marcel. “De stille kracht van een gekleurde das, Den Haag eert ‘de dandy’ met een tentoonstelling.” Standaard 9 and 10 Aug. 1997.

Wagner, Tamara S. “The Silver Fork Novel.” The Victorian Web. 12 Dec. 2002. 23 Oct. 2005 <http://www.victorianweb.org/genre/silverfork.html>.

Westenholz, Caroline de. “Louis Couperus als dandy.” De dandy – mode, kunst, literatuur. Den Haag: Museum Het Paleis, 1997: 5-17.

White, T.H. The Age of Scandal. London: Jonathan Cape, 1950.

Wilson, Frances, ed. “Introduction: Byron, Byronism and Byromaniacs.” Byromania: Portraits of the Artist in Nineteenth- and Twentieth-Century Culture. Basingstoke: Macmillan, 1999: 1-23.

Wynn Jones, M. George Cruikshank: His Life and London. London: Macmillan, 1978.

Zijderveld, Anton C. Over narren en hun gespiegelde werkelijkheid. Deventer: Van Loghum Slaterus, 1985.

Miscellaneous texts

“Battle of Actium.” Wikipedia, The Free Encyclopedia. 10 Apr. 2006. 2 May 2006 <http://en.wikipedia.org/wiki/battle_of_Actium>.

“Border Ballad.” Wikipedia, The Free Encyclopedia. 13 Nov. 2005. 22 Nov. 2006 <http://en.wikipedia.org/wiki/Border_Ballad>.

“Catholic Emancipation” Wikipedia, The Free Encyclopedia. 18 Feb. 2006. 22 Feb. 2006 <http://en.wikipedia.org/wiki/Catholic_Emancipation>.

“Edward Bulwer-Lytton, 1st Baron Lytton” Wikipedia, The Free Encyclopedia. 22 Feb. 2006. 22 Feb. 2006 <http://en.wikipedia.org/wiki/Edward_Bulwer-Lytton%2C_1st_Baron_Lytton>.

“Eton.” Wikipedia, The Free Encyclopedia. 22 Feb. 2006. 22 Feb. 2006 <http://en.wikipedia.org/wiki/Eton_College>.

“George III of the United Kingdom.” Wikipedia, The Free Encyclopedia. 20 Feb. 2006. 22 Feb. 2006 <http://en.wikipedia.org/wiki/George_III#Marriage>.

“George IV of the United Kingdom.” Wikipedia, The Free Encyclopedia. 19 Feb. 2006. 22 Feb. 2006 <http://en.wikipedia.org/wiki/George_IV_of_the_United_Kingdom>.

“Pains and Penalties Bill 1820.” Wikipedia, The Free Encyclopedia. 14 Jan. 2006. 22 Feb. 2006 <http://en.wikipedia.org/wiki/Pains_and_Penalties_Bill_1820>.

“Suffragettes, Soldiers and Servants — 1750-1950, Some Interesting Facts on ‘Grace and Favour’ at Hampton Court.” Historical Royal Palaces. n.d. 24 Feb. 2006 <http://www.historicroyalpalaces.org/Downloads/989C62_FINAL%20-%20HCP%20…;.

“Test Act.” Wikipedia, The Free Encyclopedia. 29 Dec. 2005. 22 Feb. 2006 <http://en.wikipedia.org/wiki/Test_Act>.

“Whig.” Wikipedia, The Free Encyclopedia. 21 Feb. 2006. 22 Feb. 2006 <http://en.wikipedia.org/wiki/Whig>.

Bourdet, Claude. “Qui étions-nous?” Le Monde.Fr 30 Sep. 2005. 14 Nov. 2005 <http://lucky.blog.lemonde.fr/lucky/2005/09>.

Cocksey, David. J. Barbey d’Aurevilly. n.d. 14 Nov. 2005 <http://www.univ-tlse.2.fr/lla/barbey>.

Dictionnaire International des Termes Littéraires. Mode article DANDY; DANDYSME/Dandy; Dandysme. s.d. 21 Oct. 2005 <http://www.ditl.info/arttest/art592.php>.

Eighteenth-Century England. Ed. Sarita Kusuma et al. n.d. U of Michigan. 29 Oct. 2005 <http://www.umich.edu/~ece/student_projects/grandtour_tourism/index.html…;.

Harman, Claire. “Survival of the Foppiest.” Telegraph.co.uk 23 Oct. 2005. 7 Jan. 2006 <http://www.telegraph.co.uk/arts/main.jhtml?xml=/arts/2005/10/23/bokel22…;.

J. Paul Getty Trust. Italy on the Grand Tour. 2001. 29 Oct. 2005 <http://www.getty.edu/art/exhibitions/grand_tour/index.html>.

L’Encyclopédie de l’Agora. Dandysme. 21 Oct. 2005. 10 Nov. 2005 <http://agora.qc.ca/mot.nsf/Dossiers/Dandysme>.

L’Encyclopédie de l’Agora. Joseph de Maistre. 21 Oct. 2005. 10 Nov. 2005 <http://agora.qc.ca/mot.nsf/Joseph_De_Maistre>.

LoveToKnow 1911 Online Encyclopedia. “Dandy.” LoveToKow. 2003-2004. 11 Nov. 2005 <http://56.1911 encyclopedia.org/DA/DANDY.htm>.

McKie, David. “A Captain about Town.” Guardian Unlimited 10 Nov. 2005. 16 Dec. 2005 <http://www.guardian.co.uk/Columnists/Column/0,5673,1638893,00.html>.

Nursery Rhymes Lyrics and Origins. Ed. L.K. Alchin. 15 Sep. 2004. 11 Nov. 2005 <http://www.rhymes.org.uk>.

Pearson Education. Longman Dictionary of Contemporary English. CD-ROM. Harlow, Pearson Education Limited, 1978-2003.

PoemHunter.com. “Charles Baudelaire (1821-1867).” PoemHunter.com. 11 Apr. 2006 < http://www.poemhunter.com/charles-baudelaire/quotations/poet-6743/page-…;.

Royal Botanic Gardens, Kew. George III (1738-1820) & Queen Charlotte (1744-1818). n.d. 3 Dec. <http://www.kew.org/heritage/people/george3_charlotte.html>

Royal Pavilion. The Royal Pavilion. n.d. 3 Dec. 2005 <http://www.royalpavilion.org.uk/default.asp>.

Spartacus Schoolnet. Lord Byron. N.d. 5 Dec. 2005 <http://www.spartacus.schoolnet.co.uk/PRbyron.htm>.

Stevenson, Jane. “Fine and Dandy.” Rev.of Beau Brummell: The Ultimate Dandy, by Ian Kelly. Guardian Unlimited 1 Jan. 2006. 7 Jan. 2006 < http://observer.guardian.co.uk/review/story/0,,1675466,00.html>.