Tom Jonckers, genomineerde EOS-prijs 2016

Op 20 december maken we in Brussel onder meer bekend wie de EOS-prijs wint. In aanloop naar de uitreiking laten we de kandidaten zich even voorstellen. Vandaag: Tom Jonckers, Master in de Ingenieurswetenschappen (KU Leuven).

Tom Jonckers (Master in de Ingenieurswetenschappen - KU Leuven)
Scriptie "Development of High-accuracy Strain Sensors using Topology Optimization"

Uiteindelijk bleek het schrijven van mijn thesis een ware rollercoaster. Van het iets of wat naïeve enthousiasme in het begin, over de teleurstelling van alle vertragingen, tot eindelijk de euforie van de geslaagde experimenten.

Scriptie
De Belgische weginfrastructuur is aan het verouderen. Vorig jaar werd dit zeer duidelijk toen verschillende Brusselse tunnels dicht moesten voor dringende onderhoudswerken. Om het herstel en de renovatie van verschillende constructies over heel België doelgericht aan te kunnen pakken, is het nodig op een objectieve en precieze manier de structurele gezondheid van een constructie vast te kunnen stellen. Trillingsmetingen zijn een goede techniek om dit op te meten. Aan de hand van het trillingsgedrag van structuren, wordt schade gelokaliseerd en gekwantificeerd.

Trillingsmetingen vereisen echter zeer nauwkeurige reksensoren. Om deze techniek vlot toe te kunnen passen op grote schaal, voor permanente monitoring van structuren, is een nauwkeurigheid van minder dan 1 μS (microstrain) vereist. Om een idee te geven: stel dat een brug één kilometer lang is, en deze zou één millimeter langer worden, dan is er een rek van één microstrain opgetreden. De meetfout op huidige sensoren bevindt zich rond de 1 à 2 microstrain. De huidige meetsystemen zijn dus niet nauwkeurig genoeg voor trillingsmetingen op grote schaal.

Doorheen zijn thesisonderzoek ontwikkelde Jonckers twee verschillende hoogperformante reksensoren. Deze mechanische apparaten zorgen ervoor dat de trillingen van bouwwerken geconcentreerd en uitvergroot worden op een kleine meetsectie. Hierdoor kan de meetfout drastisch verkleind worden. De ontwikkelde reksensoren kunnen trillingen tot wel 73 keer kleiner dan voordien opmeten. Deze verbeterde meetnauwkeurigheid van minder dan één microstrain moet het courant gebruik van trillingsmetingen mogelijk maken.

Lees meer "Bouwwerken geven geheimen prijs"

Scriptie schrijven
"Mijn laatste jaar aan de KU Leuven was aangebroken. Daar hoort natuurlijk ook de befaamde thesis bij. Sommigen beschouwden dit als een last, een gigantische opgave waar ze zich moesten door worstelen. Ik brandde echter van enthousiasme. Als ingenieur wordt er, al vanaf het begin van de opleiding, heel wat nadruk gelegd op projecten, waarbij we in groep een bepaald ontwerp moesten maken. In mijn ogen was een thesis een net iets groter project, waar je dit keer wel alleen aan moest werken. Het was een soort hoogtepunt van mijn opleiding, een mooie afsluiter, waar ik oprecht naar uitkeek."

"Nadat ik mijn onderwerp gekozen had, begon ik vol goede moed aan mijn thesis. Het doel was heel duidelijk, ik wou niet enkel een reksensor op papier ontwerpen, maar deze ook nog eens testen in het labo. En als het even kon, zou ik de sensor ook nog willen gebruiken in de praktijk op een brug. Stap 1: een planning maken. Daar werd meteen al duidelijk hoe ambitieus mijn doelstellingen wel waren. Een semester telt immers maar 13 weken. Na wat puzzelen, slaagde ik erin om al mijn doelen in een zeer strakke planning te passen. Helaas laat een strakke planning niet veel ruimte voor onvoorziene moeilijkheden. Het ontwerpen van de reksensoren duurde langer dan gepland en tegen het einde van het eerste semester liep ik reeds enkele weken achter. Mijn oplossing? Wat minder tijd spenderen aan studeren voor mijn examens, en mij nog harder vastbijten in mijn thesis. Alles moest ervoor wijken. Na weken hard werken, geraakte ik min of meer terug op schema en waren mijn sensoren klaar om te testen in het labo. Ook tijdens de experimenten doken er al snel onvoorziene moeilijkheden op, maar ik slaagde er toch in om al mijn testen tijdig af te ronden. Toen volgde enkel nog het netjes verwerken van alles waar ik gedurende een jaar hard aan had gewerkt in één coherente tekst. Dit was een ware uitputtingsslag en in mijn ogen ook het minst leuke onderdeel."

"Uiteindelijk bleek het schrijven van mijn thesis een ware rollercoaster. Van het iets of wat naïeve enthousiasme in het begin, over de teleurstelling van alle vertragingen, tot de euforie van de geslaagde experimenten. Het resultaat is een thesis waar ik oprecht fier op ben, en waar ik met plezier aan terug denk. Als kers op de taart en als erkenning voor mijn harde werk, mocht ik de CFE-masterproefprijs in ontvangst nemen. Dit is een van de tien prijzen waar studenten burgerlijk ingenieur van de KU Leuven kans op maken. Enkele maanden later volgde ook nog eens het nieuws dat ik op de shortlist voor de Eos-prijs prijkte: een ware eer!"

Leven na de scriptie
"Ondertussen heb ik onderzoek naar reksensoren achter mij gelaten. De verdere ontwikkeling laat ik over aan de onderzoeksgroep van de KU Leuven en VUB waarbinnen mijn promotoren actief zijn. Het werkleven is echt begonnen. Ik heb nu een nieuwe uitdaging gevonden als projectingenieur bij Sarens, een bedrijf dat zich toespitst op Heavy lifting and engineered transport. Daar hou ik me bezig met het ontwerpen van alle hulpconstructies die nodig zijn om opmerkelijk grote en zware objecten op te heffen en te transporteren. Denk hierbij aan het transporteren van grote bruggen, petrochemische installaties,… Dit is een hele nieuwe, te ontdekken wereld, waar ik mijn handen vol mee heb. Gelukkig is het enthousiasme net zo groot als bij mijn thesis."