Deze masterproef bestaat uit een monografisch onderzoek naar de kunstenaar en amateurwetenschapper Léon Becker (1826-1909). Hij is de auteur van 'Les arachnides de Belgique' (1882-1896), een vierdelig standaardwerk over de arachnologie, dat hij zelf illustreerde.

In deze scriptie wordt de herkomst van zestien schilderijen uit de negentiende-eeuwse collecties van M. de Malherbe en Jean-Baptiste Foucart uit Valenciennes aangevuld. Het gaat over Hollandse en Vlaamse genrestukken uit de zeventiende-eeuw. De twaalf casussen worden onderverdeeld in vier categorieën: ‘Verkeerde toeschrijving’, ‘Kopie of tweede versie’, ‘Niet localiseerbaar’ en ‘Hiaat in pedigree’.

Deze scriptie bestudeert de toepassing van het duurzaamheidsconcept, in al haar vormen, in archeologisch onderzoek. De hypothese wordt vooropgesteld dat het concept van duurzaamheid een nuttige bijdrage kan leveren een toekomstig archeologisch onderzoek. De geattesteerde verandering in het archeologisch bestand kan verklaard worden door te onderzoeken of een site, regio of samenleving aan haar steeds complexer wordende energiebehoefte kon voorzien in overeenstemming met het milieu.

De invloed van het modernisme in de antropologische cinema op de ontwikkeling van de vroege Afrikaanse auteurscinema en het linken van de tempo-spatiale patronen eigen aan deze filmtaal aan de nieuwe bevindingen van de neurokunstwetenschappen.

Dit onderzoek gaat via performance en beeldtheorieën na wat mogelijke alternatieven zijn voor het Belgische koloniale erfgoed. De drie hoofdstukken onderzoeken de drie alternatieven die in het huidige debat naar voren komen: activisme rondom het standbeeld, een contextueel infobord, en een plek in het museum.

Deze scriptie handelt over de Romeinse zoutwinning aan de Noordzee waarbij werd gefocust op het productieproces, de bestaande zoutwinningsites, het gebruikte aardewerk (briquetage-aardewerk) en de plaats van dit aardewerk in het productieproces.

Performing the Persona is een onderzoek dat drie hedendaagse muziekartiesten onder de loep neemt die exemplarisch zijn voor sociale media als nieuwe virtueel podium. Gebaseerd op zowel theater-, performance-, als mediatheorie, is dit onderzoek een aanzet om geassembleerde personaperformance online door te lichten. Het resultaat is een contemporain onderzoek dat zich buigt over het belang van de selfie, videoclips en Instagram in het bredere kader van een nieuwe publieke ruimte, de virtuele bühne van social media.

Kunstwetenschappelijk werk dat nagaat hoe bepaalde ideologische strekkingen binnen het hedendaagse Turkije invloed hebben op de werking van de Turkse monumentenzorg en op de contemporaine architectuur.

In deze studie wordt de sociale rol van musea en kunstencentra bevraagd. Het onderzoek behelst twee aspecten: theorie en praktijk. In het praktische luik werd een waaier aan antropologische methodieken gebruikt om de output, outcome en impact van museumpraktijk op het spoor te komen.

Kwantitatief onderzoek (enquêtes) naar de parate kennis van werelderfgoed bij laatstejaarsleerlingen secundair onderwijs gelinkt aan hun cultuur, religie, mediavoorkeuren en vakantie- en uitstapgedrag.